پایانه چاتراپاتی شیواجی ماهاراج بمبئی

اطلاعات و راهنمای کامل درباره پایانه چاتراپاتی شیواجی ماهاراج بمبئی

پایانه چاتراپاتی شیواجی ماهاراج Chhatrapati Shivaji Maharaj Terminus

درباره پایانه چاتراپاتی شیواجی ماهاراج

پایانه چاتراپاتی شیواجی (به طور رسمی پایانه چاتراپاتی شیواجی ماهاراج، سابقاً پایانه ویکتوریا) یک ایستگاه قطار ترمینال تاریخی و میراث جهانی یونسکو در بمبئی، ماهاراشترا، هند است که دارای معماری و ساختاری بسیار چشم نواز و زیبا نیز می باشد.
پایانه توسط یک مهندس معماری متولد بریتانیا با نام فردریک ویلیام استیونز و برگرفته از طرح اولیه اکسل هیگ، به سبک گوتیک ایتالیایی طراحی گردیده است.
ساخت این بنا از سال 1879 میلادی در مکانی در جنوب ایستگاه راه‌آهن قدیمی بوری باندر آغاز گردید و در سالی که نشانگر حکومت پنجاه ساله ملکه ویکتوریا بوده است ساخت آن به اتمام رسید.
در مارس 1996، نام ایستگاه از پایانه ویکتوریا به پایانه چاتراپاتی شیواجی تغییر نام پیدا کرد.
این بنای مشهور که به نماد شهر بمبئی تبدیل شده است، به عنوان مقر راه آهن شبه جزیره بزرگ هند ساخته شده است و مورد استفاده قرار میگیرد.
این مجموعه یکی از شلوغ ‌ترین ایستگاه‌های راه‌آهن در هند است که به عنوان پایانه ‌ای برای قطارهای دوردست و حومه شهر عمل می‌ کند.
ایستگاه راه آهن برای جایگزینی ایستگاه راه آهن بوری باندر در منطقه ای به همین نام، در شهر بمبئی، بندر و منطقه انبار برجسته‌ ای که به ‌خاطر واردات و صادراتش معروف است، ساخته شد.
از آنجایی که بمبئی در آن زمان به یک شهر بندری بزرگ تبدیل شد، یک ایستگاه بزرگتر برای پاسخگویی به خواسته های آن ساخته شد و به نام ملکه ویکتوریا، پایانه ویکتوریا نام گرفت.
همانطور که در قسمت های ابتدایی به آن اشاره نمودیم، این ایستگاه توسط فردریک ویلیام استیونز، معمار مهندس متولد بریتانیا، وابسته به دفتر بمبئی در بخش کارهای عمومی استعماری هند طراحی شده است.
سبک ایستگاه نیز شبیه سایر ساختمان‌های عمومی دهه 1870 میلادی در بمبئی است، مانند کالج الفین استون، اما به ویژه ساختمان‌های دانشگاه بمبئی که توسط جی جی اسکات طراحی شده است.
تکمیل این ایستگاه ده سال طول کشید که بعنوان طولانی ترین زمان برای ساخت همچنین مجموعه ای محسوب میگردد.
در طول ساخت آن، مجسمه مرمری ملکه ویکتوریا در نمای اصلی ساختمان، در یک سایبان زیر ساعت نصب گردید.
در دهه 1950 میلادی، مقامات بر اساس دستور دولت هند شروع به برداشتن مجسمه های شخصیت های انگلیسی از ساختمان های دولتی و فضاهای عمومی کردند.
بیشتر مجسمه‌ها، از جمله مجسمه ملکه ویکتوریا، به باغ ویکتوریا (که بعداً به رانی باگ تغییر نام داد) فرستاده شدند.
اکنون مورخان بر این باورند که این مجسمه توسط سیاستمداران قاچاق شده، فروخته شده و یا حتی تخریب شده است.
این نکته نیز قابل ذکر می باشد که نماد پیشرفت، مجسمه دیگری که در بالای گنبد قرار دارد، اغلب با مجسمه ملکه ویکتوریا اشتباه گرفته می شود.
بواسطه محل استقرار این بنا و مجموعه دسترسی به آن بسیار آسان می باشد که توسط تاکسی و ماشین های شخصی بسیار آسانتر می باشد.